Sieb Koning te Grijpskerk.

Sieb Koning heeft gisteren gevlogen. Voor het eerst in zijn eigen provincie en te midden zijns volks. Want onder de zeer talrijke toeschouwers zagen we vele vrienden van den aviateur en een hunner, ook een bekend sportman, de heer H. Reilingh - we noemen hem altijd Piet, zei Sietze de Waard - heeft het zoo waar aangedurfd om op een primitieve zitplaats, 'n gewoon kistje, in den aeroplaan mee naar boven te gaan. En netjes weer beneden te komen, want dat is eigenlijk de kunst van 't vliegen.

Dat is gisteren weer voor de zooveelste maal gebleken.

Om goed zeven uur was de wind wat minder hevig en maakte Koning van die gelegenheid gebruik om te gaan opstijgen. Wij vonden het nog een waagstuk, want Olieslagers of Legagneux waren met zoo'n wind - de vlag wapperde nog lustig! - niet opgestegen.

De machine ging 100 M. de hoogte in, beschreef een drietal groote kringen, kwam zelfs in de buurt van Pieterzijl en daalde onder het enthousiastisch handgeklap der toeschouwers weer na zes minuten op het terrein.

Er was boven nog al wat wind geweest, zei Koning en zijn passagier keek stoutmoedig rond alsof hij zeggen wilde: dat heb ik nu mee doorgemaakt.

Maar toen kreeg Koning weer pech. Hoe, dat is moeilijk uit te maken - men sprak van een losse plank, die opgewipt was, maar dat was niet meer na te gaan - in elk geval de machine kreeg een knak en brak bij den tweeden stoot op den grond. Het verbindingsstuk, dat het achtergedeelte, 't hoogte- en zijstuur, aan het voorgedeelte verbindt, was gebroken. De aviateur en zijn passagier kregen geen letsel.

In 't eerste oogenblik werd echter weinig aandacht aan de averij geschonken. Het comité kwam met een mooien krans aandragen; hij stapte, met de lauweren getooid over het veld, de muziek speelde het volkslied, een fotograaf kiekte hem, en eerst toen kon geconstateerd worden, hoe groot de schade was.

Van een tweede vlucht, direct nog, was geen sprake. Maar voor heden had Koning zijn hoop gevestigd op den heer De Schepper te Helpman, waar indertijd voor de panne van juffrouw Dutrieu ook direct zulk een afdoende hulp was gevonden.

Een noodkreet werd telegrafisch geslaakt, maar nog vóór 't telegram weg was, stonden de heeren Hubert Hagens en Emile de Schepper al in de hangar het gebroken toestel te bezien. En de diagnose van de dokters luidde: hout halen uit de werkplaats te Helpman, het even op maat klaar maken en dan vannacht per auto van Bakker naar Grijpskerk terug, dan is de machine morgen weer klaar.

En zoo is 't geschied. De beide mechaniciens gingen naar de biljartfabriek, haalden hout en hedenmorgen seinde Koning ons, dat 't zaakje weer gezond was en hij om zes uur hedenmiddag weer zou vliegen.

Toch maar aardig, dat wij hier in Groningen zoo'n bondsvliegtuighersteller hebben, dat doen ze ons in Den Haag of Amsterdam niet na.

Dat men in Grijpskerk er wat trotsch op was, dat Koning zoo mooi gevlogen had laat zich denken. En toen hij met zijn passagier en mechaniciens na de vlucht, door het dorp gereden werd, voorafgegaan door muziek was aan de toejuichingen dan ook geen einde.

Vandaag kan er veel meer publiek nog worden verwacht dan gisteren.

[...]