Koning te Grijpskerk.

Zou het nu vandaag weer niet goed worden, vroegen de Grijpskerkers zich gisteren angstig af. Want den geheelen dag door woei dezelfde krachtige noord-wester, dreven donkere wolken door het luchtruim en viel de regen nu en dan neer. En van vliegweer had het zelfs tegen den avond nog niet veel. Toch was er heel wat meer publiek op de been dan Woensdag. De andere feestelijkheden, die plaats hadden, droegen daar niet weinig toe bij. Er was een keuring van tuigpaarden, ringrijderij van paren, twee nummers die op een dorpsfeest wel willen.

Terwijl de dames hun best deden, zooveel mogelijk ringen te bemachtigen, liep Koning met zijn beide mecaniciens het vliegterrein op en neer, eens poolshoogte nemend of er nog wat van komen zou. Want het was werkelijk wat stiller geworden, de vlaggen van de hangar woeien niet meer rechtuit, de Groningsche hing zelfs slap. Een aanmoediging voor den aviateur om omhoog te gaan. En werkelijk werd het nog stiller, de zon brak nog even door en Koning bedacht zich toen niet lang. Hij ging het comité waarschuwen, dat evenals het publiek zijn aandacht elders noodig had.

Ondertusschen maakten de mecaniciens zich gereed. De twee Franschen, die langzamerhand stil geworden waren onder de tegenspoeden van hun chef, werden plots veel opgewekter. Zij floten onder hun werk een vroolijk deuntje en 't was hun aan te zien, dat zij niet minder dan Koning zelf blij waren, dat er dan eindelijk aan al die werkloosheid eens een einde kwam.

Zeven uur was de machine buiten, Koning en zijn passagier H. Reijenga van hier, namen er in plaats, de motor werd aangezet en eenige oogenblikken later ging zij onder het gejuich van het langzamerhand tot een vrij groote menigte aangegroeide publiek de lucht in. Er was enthousiasme toen de eerste Groninger daar over Groningsch grondgebied vloog, meer enthousiasme dan wij in den laatsten tijd bij vliegdemonstraties gewend zyn.

Koning verdween in het noordwesten, zwenkte en maakte eenige vluchten over het terrein, verdween in de richting van Pieterzijl en kwam weer terug, om nog weer eens weg te gaan. Zoo bleef hij 6 minuten in de lucht, vliegende op een hoogte van 80 á 100 meter. Zijn neerdalen was evenals zijn geheele vlucht prachtig, het laatste oogenblikje zette hij zijn motor stil en kwam in een kleine vol plané op het terrein neer. Maar daar bleek iets niet in orde te zijn. Men zag de machine opnieuw omhoog gaan en weer neerkomen, dwars op het veld. We konden op de plaats waar we ons bevonden, het eerste oogenblik niet zien, of er iets gebroken was. Maar naderbij gekomen zagen wij het toestel stuk voor ons liggen. Het stuk dat voormachine en staart verbindt, was gebroken. Het eerste oogenblik was er voor den aviateur geen tijd om zich daarover druk te maken. Men hing hem een krans om den hals en nam hem op, om hem het terrein rond te dragen. Maar de vreugde over zijn succes werd veel bedorven door het ongeluk, dat hij nu had gehad en dat hem, behalve dat het hem eenige schade berokkende, ook nog noodzaakte zijn verdere vliegtochten te Grijpskerk op te geven. Want nu daar geen reservedeelen aanwezig waren, kan het toestel morgen niet hersteld zijn.

Als de oorzaak van het ongeval vertelde Koning ons, dat één der planken, die een sloot op het terrein overbrugden, niet vast genoeg gelegen had. De machine was juist daarop terecht gekomen, met het bovengenoemde treurige resultaat. Gelukkig, dat noch aviateur, noch passagier eenig letsel opliepen.

Men zal alle mogelijke moeite doen, de machine zoo spoedig mogelijk weer in orde te krijgen. Reeds was er naar Groningen om de beide heeren Hagens en De Schepper getelegrafeerd, toen beiden per motorfiets aankwamen.

Voor Grijpskerk is dit verloop van de vliegweek een groote teleurstelling. Toch heeft het nog deze belooning van al zijn werken en ondernemingsgeest gezien, dat het als de eerste plaats in Groningen zal worden genoemd, waar Koning gevlogen heeft en waar een groot publiek hem voor het eerst heeft toegejuicht.

(N. Gr. Ct.)