Het Vliegongeluk te Leeuwarden.

Omtrent het ernstige ongeval, Donderdag, 13 Juli, voorgevallen op de Wilhelminalaan te Leeuwarden, waarbij 3 dames ernstig en 1 dame levensgevaarlijk gewond werden, terwijl een aantal personen schrammen of lichte kwetsuren opliepen, ontleenen wij het navolgende aan de Leeuw. Crt.:

Kwart voor vijven had Sieb Koning zjjn eerste vlucht volbracht; het was trekkerig in de lucht had hij geconstateerd en de aviateurs besloten, eerst maar wat meer windstilte af te wachten. Koning's toestel bleef op het vliegveld staan in afwaching van de tweede vlucht, die de groningsche aviateur zich voorstelde, wat later in den avond te zullen doen.

Het zal zoowat kwart over zeven geweest zijn, toen de hangars van Olieslagers en van Bussel geopend werden en de machines naar buiten werden gebracht. Dat was het sein voor de talrijke aanwezigen - wier aantal op een 2500 personen geschat werd - om zich een plaatsje te veroveren ten einde vooral de opstijgingen goed te kunnnen zien. Men drong naar voren en posteerde zich in een compacte rij achter de touwen, die het vliegterrein van de toeschouwersruimte scheidde.

Op dat oogenblik kwam juist Koning op het terrein en ziende, dat zijn collega’s zich tot een vlucht gereedmaakten, begaf hij zich ijlings naar zijn hangar om er eenige oogenblikken later in zijn vliegpakje weer uit te komen. Drie aviateurs stonden op dat moment tot starten gereed; Van Bussel, Olieslagers en Koning.

De motor van Van Bussel snorde het eerst en om 7 uur 20 minuten steevende de Rotterdammer de lucht in. Gejuich daverde over de vlakte en aller oogen volgden den kranigen luchtschipper, die kalm zijn tocht omhoog cirkelde.

Drie minuten later startte Max Olieslagers; zijn toestel stond ter linkerzijde (dus aan den kant der toeschouwers) van het vliegveld en de opstijging zou in schuinsrechtsche richting plaats hebben.

De motor snorde en het sein tot loslaten werd gegeven, een 60 á 80 meter huppelde het toestel over het veld voort, totdat even voorbij het jury-tentje en dus juist vóór de groote tribune de machine plotseling linksaf geslagen werd en recht op het publiek afkwam. Op dit oogenblik had Olieslagers de tegenwoordigheid van geest de motor stop te zetten, zoodat het toestel met niet krachtig meer wentelende schroef op de menigte in vloog. Juist daar was een compacte menschenmassa vereenigd; de voorsten zaten aan tafeltjes, de achtersten stonden op stoelen; Bij de plotselinge zwenking der machine was alles in een wild sauve qui peut achteruit gevlogen; de voorsten echter konden geen uitweg meer vinden en werden door de machine, die alvorens de menschenhaag te bereiken, in een greppel gekanteld en door een touw nog eenigszins gestuit was, getroffen.

Het gebeurde alles in een paar oogenblikken, maar de consternatie, die volgde was verschrikkeljjk. De aviateur, uit het vliegtuig gesprongen of geslagen, bleek aanstonds ongedeerd, maar de plek, waar de machine aangeland was, bood een verschrikkelijk schouwspel; tusschen de verschrikte omstanders zag men op den grond gewonden; er vloeide bloed, een kermen steeg uit de verwonde massa omhoog, noodkreten gilden. Wat was er gebeurd? Wie waren gewond? Er lagen vrouwen, een het gezicht geheel onkenbaar, er lag ook een man; kinderen schreiden. Bjjna onmiddellijk was er geneeskundige hulp ter plaatse en voor de menschen, die bij de hangarsstonden, de 100 meter afstand op een drafje hadden doorloopen, om op de plaats des onheils te komen, waren de gewonden reeds in de directietent binnengedragen, waar de doctoren Uffelie en Tromp, weldra bijgestaan door hun collega’s Vonck, Woltring, Van Dam, onmiddellijk hulp verleenden; ook de directrice van het stadsziekenhuis en eenige verpleegsters boden assistentie terwijl eenige leden der vereeniging „Eerste hulp bij ongelukken” als hulpbrigade onmiddellijk na het voorgevallene, in vereeniging met de medici, de eerste hulp verleenden.

Het was in den beginne hoogst moeilijk juiste berichten omtrent de ware toedracht en den stand der gebeurtenissen te krijgen. Zelfs het vlieg-comité, dat zich bij de hangars bevond, dacht in den beginne niet aan een zoo aangrijpend ongeluk. Een bericht bereikte hen zelfs, dat er geen enkele verwonde was, een opvatting waarin zij gestijfd werden toen zij inderdaad zagen, dat de aviateur zelf ongedeerd was. Door dit foutieve bericht is het dan ook kunnen gebeuren dat eenige minuten na het ongeluk Koning onder ’t spelen van het Wilhelmus de lucht in ging. Dit geschiedde, nadat de heer Beuker Andreae aan het comité in overweging gegeven had nog eenmaal te laten vliegen om mogelijke onrust onder het publiek te kunnen voorkomen.

Intusschen was Van Bussel, na een vlucht van 9 minuten, gedaald en maakte Koning een prachtige hoogtevlucht, welke 9 minuten duurde.

Zoo gauw en verward echter was alles in zijn werk gegaan; het starten, het ongeluk, het dalen van Bussel, het weer opvliegen van Koning, dat een groot gedeelte der toeschouwers nog niet recht wist wat er gebeurd was en naast protestkreten tegen de nieuwe vlucht en de muziek, levendige toejuichingen klonken ter eere der vliegers.

De ernstig gewonden waren:
mevrouw J. G. Winkel Groothuis, uit Besoyen [Noord Brabant] kreeg een schedelbreuk en verkeert in levensgevaar;
mevrouw dr. Winkel van Parel, uit Akkrum van wie een rib gebroken werd,
mevrouw Faber-Reitsma te Bolsward, wier beide polsen gebroken werden,
en mevrouw Weidema-Vosman te Leeuwarden, van wie een enkel gebroken werd.
De vier dames werden per auto en rijtuig naar het Diaconessenhuis vervoerd.

Olieslagers bleef ongedeerd. Zijn machine is echter onbruikbaar.