Dit en Dat.

Vliegen zonder motor.

Den 2en Juni moet het dan gebeuren. Dan zal op de wielerbaan van het Pare des Princes te Parijs het „Concours de L’ Aviette" plaats vinden, de wedstrijd voor vliegtuigen, die door eigen spierkracht, zonder motor, worden voortbewogen....

Het behoort tot een van de verstandigste beginselen, naar welke de mensch zijn leven kan richten, dat hij nooit ofte nimmer, aan niets, zelfs niet aan het meest ongeloofwaardige, moet twijfelen. Wat vandaag onmogelijk is, kan morgen natuurlijk zijn. En wie het soms te machtig is een al te onlogische bewering, een alle gezond verstand beleedigende voorspelling te slikken, moet toch in naam der allerbezadigste bezonnenheid zoo wijs zijn de in hem opgerezen twijfel althans niet uit te spreken. Want mocht het morgen blijken dat de broodetende profeet bij ongeluk toch eens gelijk had, moet ge altijd kunnen zeggen nooit aan de juistheid van zijn beweringen getwijfeld te hebben. En blijkt dat hij het gladweg mis had, dan kunt ge er altijd nog uit met te zeggen dat je ’t van te voren wel wist, maar zijn praatjesmakerij te onzinning vond om er aandacht aan te schenken.

Het is naar dit beginsel ver van ons te zeggen, dat we in dat vliegen zonder motor, d.w.z. op een door eigen spierkracht voortbewogen toestel, niet veel vertrouwen stellen. Wij zullen er ons heusch wel voor wachten.

Wie met behulp van cijfers wil aantoonen dat het een onmogelijkheid is - hem zij ons volle respect. Doch wij zouden hem wellicht toch even antwoorden dat wij best kans zien hem met een stompje potlood op het witte randje van een krant voor te rekenen dat 2 X 2 vier is - en niettemin in ons leven bij herhaling voor gevallen stonden die ons deden overwegen of 2 X 2 misschien ook vijf zou kunnen wezen.

Het zou daarenboven toch wel uiterst aanmatigend zijn de 121 „uitvinders”, die zich tot deelneming hebben aangemeld, voor zwak-zinnigen uit te maken, die een gesticht voor ongeneeslijke idioten niet slecht bevolken zouden. Dat hun aantal juist 11 in ’t kwadraat is, kunnen zij toch ook niet helpen.... Indien wij ons een opmerking mochten veroorloven, zou het alleen deze zijn dat 120 hunner wel thuis kunnen blijven omdat zij immers toch geen kans hebben op de uitgeloofde frs. 10.000. Dit staat als een paal boven water, dat daar meneer Flament mee gaat strijken, de man die in de buurt van Parijs met zijn motorloos vliegtuig 3 K.M., zegge 3000 M. ver vloog, 5 M. hoog van grond.... Automobilisten zouden het hebben gecontroleerd en niet alle dezulken zijn autobandieten, noch lijden zij steeds aan auto-suggestie.....

Het vliegtuig van dien Flament moet dan ook in hooge mate eigenaardig zijn. Het komt in zoover overeen met de soort die op het concours wel het meest te zien zal zijn, dat het ook op een rijwiel gemonteerd is. Deze soort schijnt het meest gebruikt te worden door de eigen-spierkracht-vliegers en bij gebrek aan een afbeelding van het toestel van Flament, die natuurlijk wel zoo verstandig is zijn vernuftige vinding zooveel mogelijk geheim te houden, geven wij thans maar een kiekje van een zóódanig, n.m. het rijwiel-vliegtuig dat op het concours door den vlieger Ladougne zal worden vertoond. Het vliegtuig van Flament wordt echter als het eenmaal vliegt, niet met de beenen doch met de armen voortbewogen. Een stel hefboomen schijnt aldus in beweging te worden gebracht en werkt op een luchtschroef, die dan 1200 omwentelingen maakt in de minuut en een stuwkracht verschaft van honderd negen en zestig kilogram...

Voor meneer Flament is dat een kleinigheid. „Je hebt er alleen maar een beetje spierkracht voor noodig”, zou hij hebben verklaard. Jawel, Simson was er een kind bij!

Met de mededinging van een dergelijken Hercules wordt de wedstrijd een paskwil. De eisch luidt dat 10 M. heen en weer zal worden gevlogen. Dat is voor de meesten der mededingers wellicht al een heel groote loer. Maar als meneer Flament dan begint met zijn 3000 M. ! Neen, Flament moest maar zoo edelmoedig zijn van mededinging af te zien. Hij heeft een verontschuldiging. Immers, bij de wonderbaarlijke vlucht viel hij ten slotte toch op zijn neus en werd het toestel beschadigd ; gaat het nu niet, te zeggen dat het niet bijtijds hersteld kan wezen? Laat hij aldus met een grootmoedig gebaar aan anderen een kansje geven, die niet zulke halfgoden zijn. Zij zullen hem er dankbaar voor wezen en een genie als het Flamentsche heeft toch die 10.000 frankjes niet noodig.

[...]

Ladougne op zijn „Aviette”. (Red., bijschrift foto)

[...]