Sieb Koning heeft gisteren te Grijpskerk niet gevlogen. Toen we te ruim zes uren op het terrein kwamen was er nog maar zeer weinig publiek. Er waren nog veel menschen in 't dorp verspreid, op de kermis en in de café's en als men wat in de verte tuurde, dan zag men op de landerijen ook nog al wat groepen staan, die de voorkeur aan een gratis-plaats hadden gegeven. Dat blijft toch maar een inconvenient bij vliegdemonstraties. Een comité doet moeite en neemt de risico op zich, en het groote publiek waardeert dit niet en steunt niet maar gaat zijn kleine bijdrage aan 't comité onthouden.

Dit is de oorzaak, dat vele comite's zeggen na afloop: dat is eens, maar nooit weer. Vermoedelijk denkt het Grijpskerker comité er ook zoó over, de financieele resultaten zijn dan ook, naar we hoorden, een belangrijk deflcit, dat wel door een garantiefonds gedekt is, maar zoo was 't toch niet bedoeld.

Waarom Koning niet vloog?

De machine was klaar. De heeren Hagens en De Schepper hadden, geholpen door de mechaniciens van Koning de gebroken deelen weer door nieuwe vervangen. 't Had een nacht een dag werk gekost maar 't was in orde Ladougne was nog bezig wat aan den motor te poetsen, 'n beetje toilet te maken, zooals bij in zijn aardig Fransch zei.

Koning liep maar naar de lucht te kijken en dan weer naar 't publiek, dat maar niet komen wilde en hem dus ook al weinig animeerde. En 't terrein stond hem niet aan. Wel had hij 't goedgekeurd, maar bij de neerdaling op den vorigen dag had hij de oneffenheden zeer gevoeld en waar hij bij een daling allicht op 't zelfde slechte gedeelte moest neerkomen was de kans op brekage weer groot. Een oogenblik dacht hij er over om op te stijgen en naar het vliegveld in Helpman te vliegen, maar dit denkbeeld liet hij spoedig varen, toen hem enkele bezwaren onder 't oog gebracht werden.

Het werd later. De wind was niet sterk, maar onregelmatig en zij stond dwars op het terrein, al welke overwegingen er toe leidden om tegen acht uur detinitief te beslissen dat er niet zou worden gevlogen. Het comité betaalde de intréegelden terug en het publiek verspreidde zich om, toen het donker was geworden, nog het vuurwerk, geleverd door de firma Eekhof, te gaan bewonderen. Wij tuften weer langs den straatweg naar Groningen terug en zagen nog tot in Niezijl de menschen op velden en hoogten turen naar den vlieger, die niet opsteeg.

Koning te Grijpskerk.

Zou het nu vandaag weer niet goed worden, vroegen de Grijpskerkers zich gisteren angstig af. Want den geheelen dag door woei dezelfde krachtige noord-wester, dreven donkere wolken door het luchtruim en viel de regen nu en dan neer. En van vliegweer had het zelfs tegen den avond nog niet veel. Toch was er heel wat meer publiek op de been dan Woensdag. De andere feestelijkheden, die plaats hadden, droegen daar niet weinig toe bij. Er was een keuring van tuigpaarden, ringrijderij van paren, twee nummers die op een dorpsfeest wel willen.

Terwijl de dames hun best deden, zooveel mogelijk ringen te bemachtigen, liep Koning met zijn beide mecaniciens het vliegterrein op en neer, eens poolshoogte nemend of er nog wat van komen zou. Want het was werkelijk wat stiller geworden, de vlaggen van de hangar woeien niet meer rechtuit, de Groningsche hing zelfs slap. Een aanmoediging voor den aviateur om omhoog te gaan. En werkelijk werd het nog stiller, de zon brak nog even door en Koning bedacht zich toen niet lang. Hij ging het comité waarschuwen, dat evenals het publiek zijn aandacht elders noodig had.

Ondertusschen maakten de mecaniciens zich gereed. De twee Franschen, die langzamerhand stil geworden waren onder de tegenspoeden van hun chef, werden plots veel opgewekter. Zij floten onder hun werk een vroolijk deuntje en 't was hun aan te zien, dat zij niet minder dan Koning zelf blij waren, dat er dan eindelijk aan al die werkloosheid eens een einde kwam.

Zeven uur was de machine buiten, Koning en zijn passagier H. Reijenga van hier, namen er in plaats, de motor werd aangezet en eenige oogenblikken later ging zij onder het gejuich van het langzamerhand tot een vrij groote menigte aangegroeide publiek de lucht in. Er was enthousiasme toen de eerste Groninger daar over Groningsch grondgebied vloog, meer enthousiasme dan wij in den laatsten tijd bij vliegdemonstraties gewend zyn.

Koning verdween in het noordwesten, zwenkte en maakte eenige vluchten over het terrein, verdween in de richting van Pieterzijl en kwam weer terug, om nog weer eens weg te gaan. Zoo bleef hij 6 minuten in de lucht, vliegende op een hoogte van 80 á 100 meter. Zijn neerdalen was evenals zijn geheele vlucht prachtig, het laatste oogenblikje zette hij zijn motor stil en kwam in een kleine vol plané op het terrein neer. Maar daar bleek iets niet in orde te zijn. Men zag de machine opnieuw omhoog gaan en weer neerkomen, dwars op het veld. We konden op de plaats waar we ons bevonden, het eerste oogenblik niet zien, of er iets gebroken was. Maar naderbij gekomen zagen wij het toestel stuk voor ons liggen. Het stuk dat voormachine en staart verbindt, was gebroken. Het eerste oogenblik was er voor den aviateur geen tijd om zich daarover druk te maken. Men hing hem een krans om den hals en nam hem op, om hem het terrein rond te dragen. Maar de vreugde over zijn succes werd veel bedorven door het ongeluk, dat hij nu had gehad en dat hem, behalve dat het hem eenige schade berokkende, ook nog noodzaakte zijn verdere vliegtochten te Grijpskerk op te geven. Want nu daar geen reservedeelen aanwezig waren, kan het toestel morgen niet hersteld zijn.

Als de oorzaak van het ongeval vertelde Koning ons, dat één der planken, die een sloot op het terrein overbrugden, niet vast genoeg gelegen had. De machine was juist daarop terecht gekomen, met het bovengenoemde treurige resultaat. Gelukkig, dat noch aviateur, noch passagier eenig letsel opliepen.

Men zal alle mogelijke moeite doen, de machine zoo spoedig mogelijk weer in orde te krijgen. Reeds was er naar Groningen om de beide heeren Hagens en De Schepper getelegrafeerd, toen beiden per motorfiets aankwamen.

Voor Grijpskerk is dit verloop van de vliegweek een groote teleurstelling. Toch heeft het nog deze belooning van al zijn werken en ondernemingsgeest gezien, dat het als de eerste plaats in Groningen zal worden genoemd, waar Koning gevlogen heeft en waar een groot publiek hem voor het eerst heeft toegejuicht.

(N. Gr. Ct.)

LUCHTVAART.

Men meldt ons uit Groningen: Ten aanschouwe van eenige duizenden is Sieb Koning gisteren opgestegen op het Helpener vliegterrein. Hij bleef zeven minuten in de lucht op een hoogte van circa 200 Meter. Bij de daling, die overigens vlot was, braken de staartstukken door. Morgen (Zondag) zal de vliegmachine hersteld zijn en zal Koning weer vliegen.

Vliegen te Groningen.

De aviateur Sieb Koning, die Zondagavond ongeveer 7 uur met zijn mecanicien ten aanschouwe van een overtalrijk publiek poogde op te stijgen, kon wegens haperen van den motor niet de lucht inkomen. Hij moest landen buiten buiten het vliegveld en kwam in een sloot terecht. Het onderstel en het schroefblad der machine zijn gebroken. De aviateur en de passagier bleven ongedeerd.

Willem Reinders. Herhaaldelijk hoorden we vragen: hoe zou het met Reinders zijn vliegerij staan? We kunnen onze lezers mededeelen, dat in de afgeloopen week de eerste proeven zijn genomen. Het vliegterrein bij Vries was te klein. Daardoor heeft de vlieger Hagen met de machine Helpman I indertijd ook een ongeluk gekregen. Het terrein is vergroot en verleden week gereed gekomen en daarop heeft Reinders gewacht. Hij begint nu met een beetje heen en weer over 't terrein te „huppelen."

De Helpman I is weer gerepareerd en Hagen begint nu ook weer met zijn vliegproeven. Reinders heeft echter al dien tijd niet stil gezeten, hij heeft de machine van Koning helpen repareeren en ook meegeholpen om de beschadigde Helpman I te herstellen. Daarvan moest de motor geheel uitelkaar genomen worden. Door een en ander heeft R. zijn technische kennis veel verrijkt. We hopen onze lezers mede te deelen wanneer de eerste vlucht gedaan zal worden, daar we vermoeden dat velen er een ritje naar Vries voor over hebben om dat te zien.